منظور از سوزش واژن چیست؟ سوزش واژن یک اختلال صمیمی نسبتاً شایع در زنان است که می‌تواند به دلایل مختلفی مشخص شود.
در بیشتر موارد، این علامت در جریان یک تحریک، یک حالت التهابی یا عفونت واژن (مجرای غشایی عضلانی که از فرج تا دهانه رحم امتداد می‌یابد ) مشاهده می‌شود. علاوه بر این، با توجه به آناتومی اندام تناسلی زنان، سوزش می‌تواند ناشی از یک فرآیند پاتولوژیک باشد که بر فرج یا دستگاه ادراری تأثیر می‌گذارد.
سوزش واژن چیست؟
شدت سوزش واژن با توجه به علت زمینه‌ای و عوامل منفرد که در تعیین ظاهر آن نقش دارند (مثلاً واکنش‌های تحریک‌کننده، تغییرات هورمونی و سایر موقعیت‌هایی که به اصلاح اکوسیستم واژن کمک می‌کنند) متفاوت است . در هر صورت، سوزش یک علامت آزاردهنده خاص است، زیرا ناحیه بسیار حساسی را در بر می گیرد.
احساس سوزش می‌تواند ثابت باشد یا فقط در طول فعالیت‌های خاص، مانند هنگام مقاربت جنسی یا پس از ادرار (به عنوان مثال، هنگامی که ادرار با نواحی ملتهب یا آسیب‌دیده ناحیه تناسلی تماس می‌گیرد ) رخ دهد.
سوزش واژن می تواند به طور ناگهانی یا تدریجی در طی هفته ها یا ماه ها ایجاد شود. علاوه بر این، بسته به علت ، این اختلال ممکن است با خارش ، اریتم و حساسیت، گاهی اوقات با ترشحات واژن همراه باشد.
ارزیابی سوزش – ضروری برای ایجاد درمان صحیح با هدف محرک – باید توسط متخصص زنان انجام شود و معمولاً شامل شرح حال ، معاینه فیزیکی و تجزیه و تحلیل ترشحات واژن است.
تشخیص و درمان زودهنگام شرایط پاتولوژیک زمینه ساز سوزش واژن، خطر عوارض احتمالی را کاهش می دهد.
علل و عوامل خطر
علل سوزش واژن چیست؟
سوزش واژن علامتی است که می تواند از دوران کودکی رخ دهد و می تواند دلایل مختلفی داشته باشد.
واژینیت
التهاب واژن ( واژینیت ) اختلالی است که دلایل زیادی دارد .
اغلب، این وضعیت با افزایش pH موضعی (برای مثال، به دلیل خون قاعدگی یا اسپرم پس از مقاربت ) و با تغییر فلور میکروبی واژن (کاهش لاکتوباسیل‌های ثانویه به بهداشت شخصی نامناسب یا استفاده از داروها) بهبود می‌یابد. مانند آنتی بیوتیک ها یا کورتیکواستروئیدها ).
این شرایط مستعد تکثیر میکروارگانیسم های بیماری زا بوده و مخاط واژن را در برابر حملات عفونی آسیب پذیرتر می کند . عوامل مسئول واژینیت می توانند قارچ ها (مانند کاندیدا آلبیکنس )، باکتری ها ( گاردنلا واژینالیس ، استرپتوکوک ها ، استافیلوکوک ها و غیره)، تک یاخته ها (مانند تریکوموناس واژینالیس ) و به ندرت ویروس ها (مانند هرپس سیمپلکس ) باشند.
واژینیت همچنین می تواند ناشی از واکنش های حساسیت و تحریک باشد از مخاط واژن از جمله عواملی که می تواند باعث ایجاد این اختلال شود، استفاده بیش از حد از پاک کننده های صمیمی، دوش واژینال، اسپری ها یا عطرهای بهداشتی، نرم کننده ها و شوینده های لباسشویی است.
گاهی اوقات، ممکن است در اثر استفاده از روان کننده ها یا کاندوم های لاتکس تحریک شود.
واژینیت همچنین می تواند به دلایل فیزیکی ایجاد شود، مانند ساییدگی های ناشی از روانکاری ناکافی در طول رابطه جنسی یا اصطکاک ناشی از لباس های خیلی تنگ، به خصوص اگر از مواد مصنوعی ساخته شده باشد. تماس طولانی مدت با یک جسم خارجی (مانند تامپون، باقی مانده دستمال توالت یا دانه های شن) نیز می تواند باعث التهاب شود.در سطح واژن
واژینوز باکتریال
به طور معمول، در زنان در سنین باروری، لاکتوباسیل ها اجزای اصلی فلور میکروبی واژن هستند. کلونیزاسیون توسط این باکتری ها معمولاً محافظتی است، زیرا PH واژن را در مقادیر طبیعی (بین ۳٫۸ تا ۴٫۲) حفظ می کند و از رشد بیش از حد میکروارگانیسم های بیماری زا جلوگیری می کند. با این حال، در حضور موقعیت‌هایی که می‌توانند اکوسیستم واژن را تغییر دهند، اندام‌های تناسلی می‌توانند آسیب‌پذیر باشند.
واژینوز باکتریایی یک عفونت تناسلی بسیار شایع است که با اختلال میکروبی واژن مشخص می شود که باعث افزایش باکتری های بیماری زا می شود. اغلب، وجود آن با خارش نشان داده می شودسوزش و افزایش ترشحات واژن (ترشحات همگن سفید مایل به خاکستری که با بوی بد مشخص می شود ).
گر نادیده گرفته شود، واژینوز باکتریایی می تواند منجر به عوارض زنان و همچنین انتقال بیماری های گسترده از طریق رابطه جنسی شود.
بیماری های مقاربتی
سوزش واژن اغلب اولین علامت عفونت مقاربتی مانند تبخال تناسلی ، سوزاک ، تریکومونیازیس و کلامیدیا است .
یائسگی
در زنان در سنین باروری، سطوح بالای استروژن ضخامت مخاط واژن را حفظ می کند و دفاع موضعی را تقویت می کند. پس از رسیدن به یائسگی، کاهش فیزیولوژیکی در تولید این هورمون ها باعث نازک شدن دیواره های واژن می شود و می تواند منجر به مشکلاتی مانند خشکی، خارش و تحریک ( واژینیت آتروفیک ) شود.
تغییرات هورمونی که پس از زایمان یا در طول شیردهی رخ می دهد نیز می تواند باعث ایجاد سوزش واژن شود. کاهش استروژن همچنین می‌تواند با برخی درمان‌ها، مانند برداشتن تخمدان‌ها با جراحی ، تابش لگن وشیمی درمانی .
واکنش های حساسیت یا آلرژی به مواد خاص
سوزش واژن می تواند ناشی از اثر برخی مواد شیمیایی باشد که می توانند باعث تحریک ناحیه تناسلی شوند . این واکنش می تواند ناشی از استفاده بیش از حد از پاک کننده ها و دوش های صمیمی باشد .
در افراد مستعد، خطر ابتلا به این اختلال می‌تواند با استفاده از دئودورانت‌های صمیمی، کرم‌های موبر ، صابون‌ها، ژل دوش، دستمال توالت معطر، نرم‌کننده‌ها و باقیمانده‌های شوینده‌های لباسشویی همراه باشد.
همچنین در دسته حساس کننده های بالقوه روان کننده ها یا کرم های واژینال ، کاندوم های لاتکس، اسپرم کش ها ، حلقه های واژینال ضد بارداری ، دیافراگم ها یا دستگاه های داخل رحمی قرار می گیرند .
سایر عوامل مستعد کننده
سوزش واژن می تواند ناشی از تعدادی دیگر از اختلالات مربوط به واژن، دهانه رحم، دستگاه تناسلی خارجی و مجاری ادراری باشد ، از جمله:
- دوره های مکرر سیستیت ؛
- انگل ، از جمله گال یا پدیکولوز شرمگاهی ؛
- ضایعات عصبی (مانند کیست تارلوف ، پیامدهای پس از ضربه عصب پودندال و غیره)؛
- ریزتروماهای ناشی از خراشیدن به دلیل خارش موضعی، ساییدگی های ناشی از روانکاری ناکافی در حین مقاربت، ساییدگی ناشی از لباس های تنگ و استفاده از تامپون برای مدت طولانی.
سوزش واژن همچنین می تواند به حالت های سرکوب سیستم ایمنی و پاتولوژی های سیستمیک مانند دیابت بستگی داشته باشد . در برخی موارد، این احساس سوزش می تواند با بیماری های پوستی (از جمله درماتیت سبورئیک، لیکن اسکلروزوس و پسوریازیس ) و اختلالات روان تنی همراه باشد .
علائم و نشانه های مرتبط
سوزش واژن: چگونه خود را نشان می دهد
هنگامی که سوزش در یک منطقه حساس مانند واژن یا فرج رخ می دهد، می تواند به خصوص ناراحت کننده باشد. این اختلال می تواند به صورت احساس سوزش در ناحیه تناسلی در هنگام ادرار کردن ، با تماس یا بدون هیچ گونه درخواستی ظاهر شود.
بسته به علت، این ممکن است همزمان با علائم دیگر مانند خارش، ترشحات واژن، تورم، حساسیت و قرمزی رخ دهد. این علامت همچنین ممکن است با خونریزی خفیف، درد سوزش در حین مقاربت ( دیسپارونی )، سوزش ادرار ( ادرار دردناک ) و خشکی واژن همراه باشد.
در برخی موارد، بریدگی ها ، تاول های کوچک و زخم نیز دیده می شود .
سوزش واژن می تواند از چند روز تا چند هفته طول بکشد.
تشخیص
سوزش واژن: تست هایی برای تشخیص
در صورت وجود سوزش واژن، ارزیابی عموماً شامل جمع‌آوری داده‌های آنامنستیک (سابقه پزشکی کامل بیمار) و معاینه زنان است که طی آن قسمت تحتانی اندام تناسلی زنان بررسی می‌شود.
پس از بررسی، علائم و نشانه هایی که دلایل احتمالی را مطرح می کنند، ممکن است یافت شوند. برای تعریف علت سوزش واژن، پزشک می‌تواند نمونه‌هایی از ترشحات واژن بگیرد: اندازه‌گیری pH و بررسی میکروسکوپی این ماده اجازه می‌دهد تا اولین سرنخ را در مورد شرایطی که باعث احساس سوزش شده است، جمع‌آوری کند. اگر نتایج این تجزیه و تحلیل های اولیه قطعی نباشد، نمونه های گرفته شده را می توان در کشت قرار داد تا مشخص شود کدام میکروارگانیسم مسئول علائم است.
پزشک شما همچنین ممکن است از یک سواب برای نمونه برداری از ترشحات دهانه رحم، بررسی عفونت های مقاربتی و جمع آوری نمونه ادرار استفاده کند.
درمان و پیشگیری
سوزش واژن: درمان و درمان
هنگامی که تشخیص داده شد، درمان بر روی علل خاص سوزش واژن انجام می شود.
- اگر واژینیت با منشا باکتریایی وجود داشته باشد، درمان شامل استفاده از آنتی بیوتیک است که به صورت خوراکی یا موضعی برای چند روز مصرف می شود.
- اما در صورت وجود عفونت های قارچی ، استفاده از داروهای ضد قارچی توصیه می شود.
- در صورت بروز پدیده های آلرژیک یا تحریک کننده، استفاده از ماده حساس کننده که باعث واکنش شده است، ضروری است . اگر علائم متوسط یا شدید باشد، پزشک می تواند یک درمان دارویی مبتنی بر محصولات ضد عفونی کننده و ضد التهابی مانند بنزیدامین تجویز کند.
اقدامات احتیاطی سورش واژن
علاوه بر پیگیری دقیق درمان مشخص شده توسط متخصص زنان، اصلاح عوامل مستعد کننده و اتخاذ برخی اقدامات احتیاطی مانند:
- در صورت لزوم از دوش واژن خودداری کنید: قرار دادن واژن در معرض اقدامات بهداشتی بسیار شدید می تواند تعادل باکتری های موجود در آن را به هم بزند و خطر عفونت را افزایش دهد. حتی استفاده از پاک کننده های صمیمی نیز نباید بیش از حد انجام شود: این عادت می تواند سیستم ایمنی طبیعی واژن و فلور میکروبی ساپروفیت را تغییر دهد .
- پس از استفاده از توالت، این یک قانون خوب است که خود را از جلو به عقب پاک کنید: این کار از گسترش باکتری های مدفوع به واژن جلوگیری می کند. علاوه بر این، باید اقدامات بهداشتی را رعایت کرد، مانند فراموش کردن شستن دست ها بعد از هر بار اجابت مزاج و ادرار.
- هنگام شستشو، دوش را به حمام ترجیح دهید: مواد شوینده استفاده شده را خوب بشویید و خوب خشک کنید تا از رکود رطوبت جلوگیری کنید. از صابون های خیلی تهاجمی استفاده نکنید و از استفاده مداوم از دستمال مرطوب دئودورانت، جوراب شلواری، تامپون داخلی و صابون های اسیدی با pH خودداری کنید.
- لباس های زیر را انتخاب کنید که تعریق مناسب را تضمین کند و ناحیه تناسلی را تحریک نکند. بنابراین، استفاده از کتانی پنبه ای خالص ترجیحاً سفید ترجیح داده شود. این پارچه طبیعی امکان اکسیژن رسانی صحیح بافت را فراهم می کند و رکود ترشحات را محدود می کند.
- استفاده از کاندوم در حین رابطه جنسی به جلوگیری از عفونت های مقاربتی کمک می کند.
- برای یک رژیم غذایی صحیح و متعادل به استانداردهای غذایی احترام بگذارید.