واژنیسم چیست؟

واژنیسم (واژینیسموس) شرایط روانی پنهان یا سرکوب شده زن را منعکس می کند، زیرا او درد و ترس را با آمیزش جنسی مرتبط می کند که با فوبیای دخول قابل توجه و گاهی غیر قابل توجیه نیز مرتبط است.
به طور دقیق‌تر، درد واقعی هنگام دخول کاملاً با دیسپارونی بیان می‌شود که با واژنیسم متفاوت است، زیرا واژنیسم، ترس از درد اغلب بی‌اساس است و فقط ترس از پیش‌بینی عمل جنسی را منعکس می‌کند.

چرا واژنیسم اتفاق می افتد؟

تخمین زده می شود که واژینیسموس ۱-۲٪ از زنان در سنین باروری را تحت تاثیر قرار می دهد: اگر شاخص بروز فقط بر روی زنانی متمرکز شود که تحت معاینات بالینی مکرر قرار می گیرند و به طور خود به خود اختلال را اعلام می کنند، درصد افزایش می یابد (۱۵-۱۷٪).

با این حال، متأسفانه، نمی توان دقیقاً تعداد زنانی که واقعاً تحت تأثیر واژینیسموس قرار دارند، ارزیابی کرد، زیرا احتمالاً زنانی که تحت تأثیر قرار گرفته اند حتی از صحبت با پزشک خود در مورد آن خجالت می کشند

علائم

واژنیسم یک بیماری است و دقیقاً به همین دلیل نباید آن را دست کم گرفت: ما دیدیم که فوبیای جنسی و اسپاسم عضلات واژن دو ویژگی اصلی واژینیسموس هستند. بنابراین، برای ارزیابی شدت اختلال، باید هم بر شدت فوبی (که در مقیاس ایده‌آل از مقادیر: خفیف، متوسط، شدید) اندازه‌گیری می‌شود و هم بر شدت اسپاسم تمرکز کرد.

به عنوان مثال، زمانی که اسپاسم با اطمینان کلامی ساده ناپدید می شود، از درجه پایینی از شدت اسپاسم صحبت می کنیم:

در این مورد، به طور کلی امکان نفوذ وجود دارد. مرحله بعدی با یک اسپاسم مشخص می شود که در طول زمان ادامه می یابد، که اغلب با یک درد متوسط ​​در حین مقاربت مشخص می شود. 

در مراحل گرانش بالاتر، نفوذ بسیار دشوار است، زیرا اسپاسم آنقدر شدید است که از کویتیشن جلوگیری می کند. به طوری که در آخرین سطح، جدی ترین، زن نیز از دیدن آن امتناع می کند.
بر اساس ارزیابی درهم تنیده این پارامترها، می توان شدت واژینیسموس را مشخص کرد.

عواقب

قابل درک است که امتناع زن از عمل جنسی ناشی از واژینیسموس نیز می تواند عواقبی را برای شریک زندگی به همراه داشته باشد. مرد احساس می کند که مناسب نیست، ناامید است و نمی تواند خواسته های زن خود را برآورده کند:

فقدان حفظ نعوظ مطمئناً نشان دهنده فوری ترین تأثیر است که در دراز مدت می تواند بر عقیمی منعکس شود. در واقع تصادفی نیست که در درصد متغیری از ۵ تا ۷ درصد از زوج‌های «عقیم» (نادرست) فقدان روابط جنسی وجود دارد.

واژنیسم باعث از دست دادن پیش رونده (اما اجتناب ناپذیر) میل جنسی می شود که با ناتوانی در هیجانات جنسی با شریک زندگی همراه است:

صمیمیت شهوانی شکست می خورد و شریک زندگی، بی انگیزه، ناراضی و افسرده، احساس “در حد و اندازه” می شود.

اگر زن مبتلا به واژینیسموس به عنوان “کسی که علائم را القا می کند” تعریف شود، مرد “ناقل علائم” است،

زیرا احساس گناه بی اساس باعث اختلالات جنسی مانند نقص نعوظ، ناتوانی در حفظ نعوظ و از دست دادن میل و انزال زودرس می شود.

واژنیسم شایع ترین علت ازدواج ناتمام را در اولویت قرار می دهد .

علل

واژینیسموس یک بیماری نسبتاً پیچیده است، زیرا علل ایجاد آن اغلب پنهان است و کشف آن دشوار است. رویکرد چندوجهی به واژینیسموس برای درمان این بیماری ضروری است، تا نه تنها فوبیای زنان و عوامل روان تنی مرتبط را از بین ببرد، بلکه اسپاسم عضلانی را که در زمان دخول رخ می دهد نیز برطرف کند.

عوامل محرک، همانطور که می توان حدس زد، ماهیت روانی و فیزیکی دارند.

بیایید با تجزیه و تحلیل عوامل روانی موثر بر واژینیسموس شروع کنیم:

• عمل جنسی با یک عامل منفی همراه است، “چیزی کثیف” که باید از آن اجتناب کرد : این فکر بیشتر زنان مبتلا به واژینیسموس، به ویژه زنان جوانی که هنوز بلوغ جنسی را نمی دانند، مبتلا می شود.
• بسیاری از زنانی که از آزار/خشونت جنسی رنج برده‌اند، رابطه جنسی را به‌عنوان خطر و درد تفسیر می‌کنند، احساساتی که کاملاً منعکس کننده واژینیسموس هستند: این وضعیت پس از آزار و اذیت قابل درک است، اما جلسات روانپزشکی می‌تواند مشکل را نسبتاً سریع حل کند.
• حتی وابستگی بیش از حد به والدین نیز می‌تواند بر واژینیسموس تأثیر بگذارد، در نتیجه از ترس از قضاوت شدن، از رابطه جنسی امتناع می‌کند.
• ترس (یا بهتر بگوییم وحشت) از باردار شدن و این که “چیزی اشتباه پیش می‌رود” می‌تواند باعث شود که زن به تدریج از رابطه جنسی خودداری کند.
• واژینیسموس را می‌توان با سایر فوبی‌های ماهیت عصبی ( آگورافوبیا ، کلاستروفوبیا ، و غیره)، استرس و اضطراب مرتبط دانست : این یک بیش فعالی از هیجان فرمان اساسی اضطراب/ترس است که در ترس از دخول منعکس می‌شود. جنسیت شناسی پزشکی، Jannini EA Lenzi A. Maggi M.].

اگر عوامل روان‌شناختی موضوع مطالعات و تحقیقات عمیق محققان بوده است، عوامل فیزیکی که باعث ایجاد واژینیسموس می‌شوند هنوز با هاله‌ای از عدم قطعیت پوشیده می‌شوند: اغلب، دو دسته از عوامل علّی (روان‌شناختی و فیزیکی، دقیقاً). همپوشانی دارند و یکی می تواند پیامد دیگری باشد. 

تخمین زده شده است که تنها ۱٪ از زنان مبتلا به واژینیسموس از همان ابتدای اولین رویکردهای جنسی از این اختلال رنج می برند: یک پرده بکارت بسیار سفت و فیبری می تواند به سختی نفوذ کند و در حین مقاربت درد ایجاد کند. وقتی تلاش برای دخول بیهوده است زیرا برای زن دردناک است، ساختار پرده بکارتمی تواند یک عامل اصلی مستعد کننده واژینیسموس باشد. درد در حین مقاربت ممکن است با جراحی یا ضربه ایجاد شود.

حتی عمل وحشتناک انفیبولاسیون که هنوز توسط بسیاری از جمعیت های آفریقایی انجام می شود، می تواند باعث ایجاد زخم در دستگاه تناسلی زنان و ایجاد درد در هنگام دخول شود: در این مورد، عامل فیزیکی (بسته شدن واژن در ارتفاع نیمی از بزرگ) لب ها، با برداشتن احتمالی کلیتوریس ) مرتبط با اختلالات روانی (درد، ترس) می توانند به صورت هم افزایی عمل کرده و واژینیسموس را تحریک کنند.

باز هم، برخی آسیب شناسی های جدی، مانند آژنزیس مولرین واژینالیس، می تواند در شکل گیری واژینیسموس نقش داشته باشد: این یک ناهنجاری است که شامل فقدان واژن یا بخشی از آن است که نمونه ای از سندرم روکیتانسکی است .

تشخیص و درمان واژنیسم 

بدیهی است که توصیه به تغییر شوهر منعکس کننده بهترین راه حل برای رفع واژنیسم نیست. زنانی که برای شکایت از این اختلال به پزشک مراجعه می کنند، اغلب دست کم گرفته می شوند، زیرا بسیاری از متخصصان قادر به تشخیص فوری واژینیسموس نیستند. م

تخصص باید سیگنال های ارسال شده توسط زن را با تمرکز بر درجه فوبیا، جدی بودن وضعیت و هیپرتونیک بودن عضلات آسانسور مقعدی واقع در اطراف واژن که مانع از نفوذ می شود، دریافت کند. بنابراین، پزشک باید نه تنها پیش آگهی فرد مجرد (زن)، بلکه برای زوجین را ارزیابی کند، زیرا مشکل بر هر دو طرف تأثیر می گذارد.

محبوب‌ترین درمان‌ها مربوط به درمان‌های روانی-جنسی هستند، اما آنالیزهای غدد درون ریز و اورولوژی نیز وجود دارد.

در برخی موارد، واژینیسموس را می توان با جراحی “حل” کرد: در میان مداخلات جراحی، ما اپیزیوتومی (یا پرینئوتومی) را به یاد می آوریم که شامل برشی با قیچی در ضخامت صفاق (که منطبق با ناحیه بین رکتوم است) است. واژن). با این حال، اغلب اوقات، جراحی برای واژینیسموس بی فایده است.

نتیجه گیری

پرخاشگری سالم و پرخاشگری متعادل آمیزش جنسی، یک عمل کاملاً طبیعی و انسانی، باید توسط هر دو طرف کاملاً تجربه شود: ترس ها، اضطراب ها و نگرانی های مربوط به واژنیسم بر صمیمیت زوج تأثیر منفی می گذارد و اغلب حتی روابط بین فردی ساده را نیز از بین می برد. با کنار گذاشتن شرم و شرم ناشی از افشای فوبیاها، مشورت با یک متخصص مفید خواهد بود: پزشک باید بتواند به مشکلات زوج گوش دهد، آنها را تفسیر کند و درمان را برای زندگی کامل جنسی توصیه کند. رویکرد روانشناختی همیشه آسان نیست،

خلاصه