در برخی موارد، این علامت به علل پاتولوژیک بستگی ندارد، بلکه به سبک زندگی بسیار استرس زا یا عادات اشتباه بستگی دارد. با این حال، در مواقع دیگر، ظاهر خارش واژن بدون ترشح باید به عنوان سیگنالی برای وجود یک اختلال سلامت زمینه‌ای، مانند یک تحریک صمیمی ، یک بیماری پوستی یا یک حالت التهابی غیر عفونی تفسیر شود . با توجه به آناتومی اندام تناسلی زنان، این احتمال وجود ندارد که خارش واژن بدون تلفات نیز از یک فرآیند پاتولوژیک مؤثر بر دستگاه تناسلی خارجی ( فرج ) ناشی شود.

علل و عوامل خطر خارش واژن بدون ترشح

علل خارش واژن بدون ترشح متفاوت است و معنای آنها همیشه پاتولوژیک نیست.

در بیشتر موارد، این علامت به گونه ای است که منجر به نگرانی نمی شود، اما مهم است که وجود آن را دست کم نگیرید، به خصوص اگر تمایل به عود دارد. در واقع، برخی از بیماری‌های زمینه‌ای نیاز به درمان خاص و به موقع برای کاهش خطر عوارض احتمالی دارند، در حالی که سایر اختلالات جزئی و/یا گذرا هستند و این امکان را فراهم می‌کند که روش ساده‌تری برای توقف یا جلوگیری از خارش واژن بدون ترشح داشته باشیم.

ارزیابی این تظاهرات – ضروری برای ایجاد درمان صحیح با هدف رفع علت محرک – باید توسط متخصص زنان انجام شود و معمولاً شامل شرح حال پزشکی و معاینه فیزیکی است.

چه چیزی باعث خارش واژن بدون نشت می شود؟

علل اصلی خارش واژن بدون ترشح عبارتند از:

• ولوواژینیت غیر عفونی
• تحریک بعد از اپیلاسیون صمیمی
• تعریق
• اگزما
• پدیکولوز پوبیس _
• تب خال ناحیه تناسلی
• لیکن اسکلروزوس
• مشاوره استرس و اختلالات روان تنی

ولوواژینیت غیر عفونی

ولوواژینیت التهاب همزمان واژن ( واژینیت ) و ولوو ( ولویت ) است. علل غیر عفونی این فرآیند التهابی حدود ۳۰ درصد موارد را شامل می شود و شامل تحریکات، تغییرات هورمونی و ریزتروماهای ناشی از ساییدگی های ناشی از روغن کاری ناکافی در حین مقاربت، اصطکاک ناشی از لباس های خیلی تنگ و استفاده طولانی مدت از نوار بهداشتی داخلی است. دوره های زمانی

ولوواژینیت غیر عفونی می تواند ناشی از حساسیت بیش از حد یا واکنش های تحریک کننده فرج و مخاط واژن باشد. استفاده بیش از حد از پاک کننده ها و دوش های صمیمی خطر ابتلا به این اختلال را تا حد زیادی افزایش می دهد. در افراد مستعد، قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خاص در حمام‌های حباب‌دار و صابون‌ها حتی می‌تواند باعث واکنش آلرژیک شود.

دسته عوامل حساس کننده بالقوه نیز شامل اسپری ها یا عطرهای بهداشتی، نرم کننده ها، رنگ ها و افزودنی های موجود در شوینده ها می شود. گاهی اوقات، ممکن است در اثر استفاده از روان کننده ها یا کرم های واژینال ، کاندوم های لاتکس، تحریک ایجاد شود.اسپرم کش ها ، حلقه های واژینال کنترل بارداری ، دیافراگم ها یا دستگاه های داخل رحمی. در بیماران بی اختیاری یا بستری، بهداشت نامناسب می تواند باعث التهاب مزمن فرج شود که در اثر تحریک شیمیایی از ادرار یا مدفوع ایجاد می شود .

ولوواژینیت غیر عفونی می تواند به دلایل فیزیکی مانند ساییدگی ناشی از روانکاری ناکافی در حین مقاربت، محرک های مکانیکی طولانی مدت یا اصطکاک ناشی از لباس های خیلی تنگ، به خصوص اگر از مواد مصنوعی ساخته شده باشد، ایجاد شود.

حتی تماس طولانی مدت با یک جسم خارجی – که با کاندوم ، تامپون، باقی مانده کاغذ توالت یا دانه های شن نشان داده می شود – می تواند باعث ولوواژینیت غیر اختصاصی شود.

عدم تعادل فرج و محیط واژن نیز می تواند به سرکوب سیستم ایمنی و بیماری های سیستمیک مانند دیابت بستگی داشته باشد . سایر عوامل خطر برای ولوواژینیت شامل استفاده طولانی مدت از برخی داروها مانند آنتی بیوتیک ها و کورتیکواستروئیدها است .

تغییرات هورمونی نیز می تواند باعث بروز ولوواژینیت شود. به عنوان مثال، پس از یائسگی، کاهش قابل توجه استروژن باعث نازک شدن واژن و افزایش حساسیت به التهاب ( واژینیت آتروفیک ) می شود. تغییرات هورمونی ممکن است در موارد دیگر مانند پس از زایمان یا در دوران شیردهی نیز رخ دهد . کاهش استروژن همچنین می‌تواند توسط برخی درمان‌ها، مانند برداشتن تخمدان‌ها با جراحی ، پرتودهی لگن و شیمی‌درمانی ایجاد شود .

در برخی موارد، ولوواژینیت غیر عفونی می‌تواند توسط عوامل روان‌شناختی (مانند زندگی جنسی نامطلوب یا تصاویر افسردگی) مورد حمایت قرار گیرد.

تحریکات ناشی از حذف موهای زائد

تیغ تیغ می تواند پوستی را که مخصوصاً در ناحیه بیکینی ظریف است تحریک کرده و مستعد ایجاد جوش ها یا التهابات ناخوشایند پوستی، بثورات ، چروک ها و زخم های کوچک می شود. تحریک ناشی از برداشتن موی صمیمی معمولاً شامل سوزش، ناراحتی و قرمزی می شود، به خصوص اگر پوست واکنشی یا بسیار حساس باشد. در نهایت، اگر پوست به اندازه کافی هیدراته و لایه برداری نشود، موهایی که دوباره رشد می کنند می توانند رشد کنند. همه این اتفاقات می توانند خارش شدید صمیمی و بدون ضرر ایجاد کنند. همچنین کرم موبر و اپیلاسیون گاهی اوقات می تواند زمینه ساز تظاهرات آزاردهنده و مشکل ساز مانند فولیکولیت (التهاب فولیکول های مو ) و موهای زیر پوستی شود.

تعریق

در ناحیه تناسلی، تعریق می تواند باعث خارش در کشاله ران و فرج شود، به خصوص اگر غدد آپوکرین به ویژه فعال باشند. این فرآیند طبیعی است و به تنظیم دمای بدن کمک می کند . با این حال، تعریق بیش از حد می تواند باعث تحریک و ناراحتی شود و منجر به خارش واژن بدون ترشح شود.

اگزما

اگزمای تناسلی زنان یک اصطلاح چتر برای چندین نوع بیماری پوستی است که با خارش و قرمزی مشخص می شود که می تواند بر فرج و واژن تأثیر بگذارد که عبارتند از:

• درماتیت آتوپیک
• درماتیت سبورئیک
• درماتیت تماسی آلرژیک
• درماتیت تماسی تحریک کننده

پدیکولوز ناحیه تناسلی

پدیکولوزیس یک آلودگی پوستی است که توسط شپش ، حشرات کوچکی که به عنوان انگل عمل می کنند، ایجاد می شود . شپش ها از خون انسان تغذیه می کنند و در موها تکثیر می شوند و به لطف قلاب هایی که روی پاهایشان قرار می گیرد به راحتی روی آن حرکت می کنند. شپش ناحیه تناسلی از طریق تماس جنسی یا استفاده از حوله و ملحفه مشترک منتقل می شود .

برخی از بیماران دارای بریدگی، لنفادنوپاتی منطقه ای و عفونت های موضعی کوچک هستند. علائم نادر اما مشخصه آلودگی، ظهور ماکول های خاکستری مایل به آبی (نقاط سرولی) روی شکم، تنه و ران ها است. این ماکول ها به دلیل عمل ترشح بزاق تزریق شده در طول وعده غذایی انگل هستند. یکی دیگر از نشانه های حمایت از پدیکولوز، انتشار مدفوع خارج شده از شپش به رنگ قهوه ای زنگ زده تیره، شبیه توده های دقیق، روی پوست یا روی لباس زیر است.

تب خال ناحیه تناسلی

تبخال تناسلی یک بیماری عفونی است که توسط ویروس هرپس سیمپلکس ( HSV ) ایجاد می شود. این عفونت باعث ایجاد تاول و زخم های دردناک در پوشش یا پوست اندام تناسلی و نواحی اطراف آن می شود.

معمولاً قبل از ظهور این ضایعات پوستی، احساس سوزش و گزگز آزاردهنده در محل ورود عامل عفونی، یعنی در سطح مخاط یا پوست اندام تناسلی و نواحی اطراف ایجاد می شود. وزیکول ها باعث خارش و ناراحتی می شوند . در عرض چند روز، آنها می توانند فرسایش پیدا کنند، محتویات خود را بریزند و زخم های دردناکی را ایجاد کنند که می توانند با هم ترکیب شوند. این لحظه مصادف با مرحله حداکثر مسری بودن است .

با پیشرفت بیماری، زخم های باقی مانده از پارگی ضایعات بولوز خشک می شوند . به این ترتیب دلمه هایی تشکیل می شود که به تدریج بهبود می یابند تا زمانی که ناپدید شوند، درست مانند این که برای ضایعات تبخال وقتی روی لب ظاهر می شود.

ضایعات تبخال تناسلی معمولاً پس از ۳-۴ هفته عود می کنند . با این حال، در برخی موارد، وزیکول ها می توانند بارها و بارها با یک روند چرخه ای ظاهر شوند (یعنی ظاهر می شوند، پس از ۱۰-۱۵ روز ناپدید می شوند و سپس دوباره ظاهر می شوند). در مقایسه با ضایعات تناسلی راجعه، وزیکول های اولیه معمولاً دردناک تر و گسترده تر هستند. با این حال، ضایعات تناسلی مکرر می‌تواند با تظاهرات پیش‌درآمد جدی همراه باشد و همچنین می‌تواند روی باسن، کشاله ران یا ران‌ها تأثیر بگذارد.

لیکن اسکلروزوس

لیکن اسکلروزوس اختلالی است که منجر به خارش و زخم در ناحیه اطراف مقعد و اندام تناسلی می شود، اما می تواند قفسه سینه و بازوها را نیز درگیر کند. در زنان بالای ۵۰ سال و در دختران قبل از بلوغ شایع تر است.

علت مشخص نیست، اما می تواند یک بیماری خود ایمنی و/یا مربوط به عدم تعادل هورمونی، به ویژه استروژن باشد.

این همیشه علامت دار نیست، اما می تواند خود را از طریق موارد زیر نشان دهد:

• خارش شدید فرج
• خارش، درد یا خونریزی از مقعد، به ویژه با حرکات روده
• درد در هنگام دخول واژن
• مشکل و/یا درد با ادرار کردن
• فوران تاولی
• کبودی آسان ، پارگی و خونریزی
• زخم های اطراف فرج و مقعد

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

هنگامی که بروز می کند، خارش واژن یا فرج بدون ترشح غیر طبیعی نباید نگران کننده باشد. با این حال، همیشه توصیه می شود با متخصص زنان خود تماس بگیرید ، به خصوص اگر خارش واژن بیش از چند روز طول بکشد یا اگر دوره ها با فرکانس مشخص یا برای یک دوره مداوم عود کنند ، برای حذف یا شناسایی هر گونه شرایط پاتولوژیک مسئول آن. . چیزی که ممکن است یک مشکل جزئی مانند سوختگی با تیغ به نظر برسد، در واقع می تواند چیز جدی تری باشد، مانند تبخال تناسلی. بدون دست کم گرفتن که استفاده از درمان نادرست می تواند باعث تحریک بیشتر قسمت شود و باعث ناراحتی بیشتر شود.

ارزیابی عموماً شامل جمع‌آوری داده‌های آنامنستیک (تاریخچه کامل پزشکی بیمار) و معاینه زنان است که در طی آن قسمت تحتانی دستگاه تناسلی زنان بررسی می‌شود.

درمان و پیشگیری

درمان خارش واژن بدون ترشح به دلایل خاص انجام می شود.

به طور کلی، با توجه به توصیه های پزشکی، رویکردهای حل مشکل ممکن است شامل موارد زیر باشد:

ولوواژینیت غیر عفونی

• در صورت بروز پدیده‌های آلرژیک یا تحریک‌کننده، باید از استفاده از صابون‌های قلیایی بیش از حد یا صابون‌های غنی از رنگ‌ها و داروهای موضعی غیر ضروری (مانند عطرها یا دئودورانت‌ها و کرم‌های موبر صمیمیت) بر روی فرج و همچنین معلق کردن فرج خودداری شود . استفاده از ماده حساس کننده که باعث واکنش شده است. اگر علائم متوسط ​​یا شدید باشد، پزشک ممکن است درمان دارویی مبتنی بر ضد التهاب و یا آنتی هیستامین های خوراکی برای کاهش احساس خارش تجویز کند.
• استفاده از پاک کننده های صمیمی نباید بیش از حد انجام شود: این عادت می تواند سیستم ایمنی طبیعی واژن و فلور میکروبی ساپروفیت را تغییر دهد . اگر التهاب مزمن به دلیل استراحت در رختخواب یا بی اختیاری باشد، ممکن است حفظ بهداشت بهتر فرج، خشک کردن دقیق پوست و غشاهای مخاطی پس از توالت مفید باشد. تعویض مکرر لباس زیر و پوشیدن لباس های نخی گشاد رطوبت موضعی و تکثیر میکروارگانیسم های بیماری زا را کاهش می دهد.
• استفاده از لباس‌های خیلی تنگ یا غیر قابل تنفس و همچنین تحریک ولوواژینیت می‌تواند زمان بهبودی را طولانی‌تر کند.

تحریک بعد از اپیلاسیون صمیمی

• برای جلوگیری از عفونت یا سایر مشکلات به شرایط بهداشتی بهینه احترام بگذارید. اگر پوست شما تحریک شده یا حساس است، قرار ملاقات خود را با حذف موهای زائد کشاله ران (هر روشی که انتخاب می کنید) به تعویق بیاندازید.
• تیغ های یکبار مصرف را ترجیح دهید، زیرا بهداشتی تر و ایمن تر هستند. کناره های کشاله ران را با فوم اصلاح بپوشانید تا تیرگی آن نرم شود و به لغزش بهتر تیغه کمک کند.
• هنگام استفاده از تیغ برای رفع موهای زائد کشاله ران، در نواحی “ناهموار” با احتیاط عمل کنید. برای جلوگیری از خطر بریدگی و ریزتروما، تیغ را خیلی سریع از روی پوست رد نکنید: حداقل ۱۵ دقیقه برای رفع موهای زائد کشاله ران محاسبه کنید.
• هنگام استفاده از کرم موبر، اگر موها به راحتی کنده نمی شوند، با آب گرم بشویید و با حوله بمالید، مالش ندهید.
• برای جلوگیری از تحریک، قبل و بلافاصله پس از اپیلاسیون کشاله ران، توصیه می شود از لوسیون های الکلی استفاده نکنید و حداقل به مدت ۱۲ ساعت از صابون، محصولات مبتنی بر الکل (مانند دئودورانت ها) یا سایر مواد تحریک کننده خودداری کنید. همچنین مراقب باشید خود را در معرض نور خورشید قرار ندهید. روز اول پس از اپیلاسیون کشاله ران، پوشیدن لباس زیر نخی برای جلوگیری از قرمزی و عوارض جانبی توصیه می شود.
• رفع موهای زائد کشاله ران می تواند باعث قرمزی شود که معمولا در عرض چند ساعت از بین می رود. به همین دلیل، در پایان درمان، استفاده از کرم مرطوب کننده یا ژل تسکین دهنده (مانند روغن بادام شیرین ، کره نارگیل ، آلوئه، گل همیشه بهار ، بابونه ، روی و دی اکسید تیتانیوم ) برای تسریع روند پوست توصیه می شود. تعمیر. روز اول پس از اپیلاسیون صمیمی، پوشیدن لباس زیر نخی برای تنفس پوست توصیه می شود. برای کاهش ناراحتی، از لباس‌هایی که خیلی تنگ و ناراحت‌کننده هستند نیز باید اجتناب شود.

تعریق

اگر تعریق علت خارش واژن بدون ترشح باشد، باید پس از حمام یا دوش گرفتن از بین برود. علاوه بر این، برای جلوگیری از این مشکل، توصیه می شود استفاده از نوار بهداشتی یا آستر شورت را محدود کنید و در صورت لزوم، آنها را به طور مکرر تعویض کنید. بهتر است لباس زیری را انتخاب کنید که تعرق مناسب را تضمین کند و ناحیه تناسلی را تحریک نکند. بنابراین، استفاده از کتانی پنبه ای خالص ترجیحاً سفید ترجیح داده شود. این پارچه طبیعی امکان اکسیژن رسانی صحیح به بافت را فراهم می کند و رکود رطوبت را محدود می کند. از صابون های خیلی تهاجمی استفاده نکنید و از استفاده مداوم از دستمال مرطوب دئودورانت و صابون های اسیدی با pH خودداری کنید.   

اگزما

در مورد خارش واژن بدون ترشحات ثانویه به اگزما، مهم است که با پزشک مشورت کنید: محصول نامناسب می تواند باعث افزایش تحریک و ایجاد مشکلات بیشتر شود. علاوه بر درمان مناسب، یک سبک زندگی سالم می تواند به تسکین علائم کمک کند.

پدیکولوز پوبیس

در صورت ایجاد پدیکولوز، استفاده به موقع از محصولات پدیکولوسیت نشان داده شده است. اینها را می توان در ترکیب با برداشتن مکانیکی دقیق نیت ها ، با شانه ای با دندانه های غیرقابل تغییر شکل و متراکم، که قادر به کشیدن تخم ها و شپش های کشته شده در امتداد مو است، استفاده کرد. ناپدید شدن nits زنده (قابل زندگی) برای جلوگیری از آلودگی مجدد مهم است. یک روش ساده برای پیشگیری شامل شستن ملحفه ها و لباس ها در دمای بالای ۶۰ درجه سانتیگراد و فرو بردن شانه ها و برس ها در آب داغ است.

تب خال ناحیه تناسلی

درمان های موجود در حال حاضر تبخال تناسلی نمی توانند عفونت را برای همیشه درمان کنند. با این حال، درمان مبتنی بر داروهای ضد ویروسی برای کاهش عواقب بیماری ضروری است و همچنان در کاهش علائم و کوتاه کردن زمان بهبودی موثر است. به طور خاص، داروهایی که برای درمان عفونت تبخال توصیه می شود، داروهایی هستند که حاوی آسیکلوویر ، والاسیکلوویر و فامسیکلوویر هستند .

این مواد فعال مانع از تکثیر ویروس می شوند، بنابراین مدت زمان آن را کاهش می دهند و دوره های بیماری را کمتر می کنند. با این حال، داروهای ضد ویروسی حضور ویروس نهفته را کاملاً از بین نمی‌برند، و همچنین شدت و دفعات عود را پس از پایان چرخه درمانی تغییر نمی‌دهند.

لیکن اسکلروزوس

لیکن اسکلروزوس می تواند باعث ایجاد اسکار دائمی شود و اگر به درستی درمان نشود معمولاً با گذشت زمان بدتر می شود. این بیماری قابل درمان نیست، بنابراین درمان طولانی مدت که توسط پزشک تنظیم شده است، با هدف تسکین علائم، از جمله خارش واژن بدون ترشح است. درمان استاندارد شامل کورتیکواستروئیدهای موضعی یا سیستمیک برای کاهش التهاب و داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای با دوز پایین برای کاهش درد است.

منبع: women health mag, WHO