داروهای_بارداری_زنان

داروهای بارداری می توانند منجر به حل کردن مشکلات زیادی شوند و شانس بارداری و بچه دار شدن را تا اندازه ای افزایش دهند. این داروها منجر به درمان مشکلات خاصی می شوند، بنابراین افراد باید بر اساس توصیه پزشک این داروها را مصرف کنند.

مصرف داروهای بارداری بدون تشخیص، ضرورتا منجر به افزایش شانس بارداری نمی شود.

بر اساس بیانیه مراکز کنترل بیماری و پیشگیری (CDC) در ایالات متحده، ۱۲ درصد از زنان ۱۵ تا ۴۴ ساله در این کشور، دارای مشکلات بارداری هستند.

نازایی می تواند به دلیل مشکلات موجود در زنان و مردان ایجاد شود. بیشتر پزشکان توصیه می کنند که زنان در صورت بار دار نشدن به درمان مراجعه کنند، یا بعد از گذشت ۱۲ ماه یا بیشتر از تلاش برای باردار شدن، اقدام به سقط جنین کنند.

در رابطه با زنان بالا ۳۵ سال، اکثر پزشکان توصیه می کنند که بعد از شش ماه تلاش برای بارداری، به درمان مراجعه کنند.

زنانی که دارای پریود منظمی نیستند و زنانی که یک سری شرایط بالینی خاصی را دارند که می تواند بر روی بارداری آنها تاثیرگذار باشد، باید قبل از اقدام به باروری، با پزشک خودشان صحبت کنند.

انواع داروهای بارداری برای زنان

برخی از داروهای بارداری می توانند منجر به تحریک تخمک گذاری در زنانی شوند که به صورت منظم تخمک گذاری نمی کنند. سایر موارد عبارت از هورمون هایی می باشند که یک زن باید قبل از تلقیح مصنوعی مصرف کند.

داروهایی که منجر به تخمک گذاری می شوند

برخی از زنان به صورت نامنظم تخمک گذاری می کنند یا اصلا تخمک گذاری نمی کنند. تقریبا یک چهارم از زنان نازا دارای مشکلات مربوط به تخمک گذاری هستند.

داروهایی که می توانند منجر به رفع مشکلات تخمک گذاری شوند، عبارتند از:

• متفورمین (گلوکوفیج)[۱]: این دارو می تواند مقاومت انسولینی را کاهش دهد. زنان دارای سندرم تخمدان چند کیسه ای (پلی سیستک) (PCOS)، به خصوص افرادی که شاخص جرم بدن آنها بالای ۳۵ می باشد، ممکن است دارای مقاومت انسولینی باشد که منجر به ایجاد مشکلاتی در تخمک گذاری می شود.

• اضطراب دوپامینی: این داروها منجر به کاهش سطح یک هورمونی می شوند که پرولاکتین[۲] نام دارد. در برخی از زنان، داشتن پرولاکتین بیش از حد منجر به ایجاد مشکلات تخمک گذاری می شود.

• کلومیفن (کلومید)[۳]: این دارو منجر به تحریک تخمک گذاری می شود. اکثر پزشکان این دارو را به عنوان اولین گزینه درمانی برای زنان مبتلا به مشکلات تخمک گذاری توصیه می کنند.

• لتروزول (فمارا)[۴]: لتروزول همانند کلومیفن منجر به تحریک تخمک گذاری می شود. در بین زنان مبتلا به PCOS، به خصوص زنانی که به چاقی دچار هستند، لتروزول می تواند تاثیر بهتری داشته باشد یک مطالعه صورت گرفته در سال ۲۰۱۴ نتیجه گیری کرد که ۲۷٫۵ درصد از زنان مبتلا به PCOS که از لتروزول استفاده می کنند، در نهایت بچه دار می شوند؛ این آمار در بین زنان مصرف کننده کلومیفن، ۱۹٫۱ درصد می باشد.

• گونادوتروپین ها[۵]: این گروه از هورمون ها منجر به تحریک فعالیت در تخمدان ها می شوند که شامل تخمک گذاری می باشد. زمانی که سایر روش های درمانی کارایی نداشته باشند، پزشک می تواند استفاده از هورمون محرک کیسه کوچک ترشحی و هورمون لوتینازینگ[۶] (نوعی تحریک کننده تخمک گذاری) را توصیه کند. افراد این درمان را به صورت تزریقی یا از طریق اسپری کردن به درون دماغ انجام می دهند.

در حدود ۱۰ درصد از موارد ناباروری، پزشک نمی تواند یک دلیلی پیدا کند. اصطلاح پزشکی در این مورد عبارت از نابارداری توضیح داده نشده می باشد.

داروهایی که هدف از آنها تحریک تخمک گذاری می باشد، در موارد نابارداری توضیح داده نشده می توانند مفید باشند.

این داروها می توانند باعث شوند که یک زن قدرت مناسبی برای به حداکثر رساندن شانس باردار شدن از طریق آمیزش زمان بندی شده داشته باشد. همچنین این داروها می توانند تاثیرات مربوط به مشکلات تخمک گذاری شناسایی نشده را کاهش دهند.

داروهای_بارداری_زنان (۲)

هورمون های مربوط به قبل از لقاح مصنوعی

داروها نمی توانند برخی از علل نابارداری را درمان کنند.

زمانی که چنین شرایطی ایجاد می شود، یا زمانی که یک پزشک نمی تواند علت نابارداری را تشخیص دهد، ممکن است که یک تلقیح درون رحمی توصیه شود.

تلقیح درون رحمی[۷] (IUI) شامل وارد کردن اسپرم به صورت مستقیم به رحم و در حین تخمک گذاری می باشد.

زمانی که یک مشکلی در رابطه با بلغم رحمی یا حرکت اسپرم وجود داشته باشد، یا زمانی که پزشک نتواند علت نابارداری را تشخیص دهد، این روش منجر به افزایش احتمال بارداری می شود.

• داروهای تخمک گذاری: برای مثال، کلومیفن یا لتروزول می توانند منجر به تحریک بدن برای تخمک گذاری و احتمالا انتشار تخمک های اضافی شوند.

• محرک تخمک گذاری: به دلیل اینکه زمان بندی لحظه تخمک گذاری حساسیت زیادی دارد، برخی از پزشکان توصیه می کنند که محرک تخمک گذاری مربوط به هورمون گنادوتروپین کوریونیک انسان[۸] (hCG) تزریق شود.

• پروژسترون[۹]: این هورمون می تواند در نگه داشتن بارداری اولیه مفید باشد و معمولا زنان استفاده کننده از شیاف واژنی از این دارو استفاده می کنند.

بارداری در آزمایشگاه[۱۰] (IVF) شامل جدا کردن یک یا چند تخمکی می باشد که پزشک آنها را در یک ظرف کوچک مربوط به کشت و با استفاده از اسپرم باردار می کند. در صورتی که تخمک ها تا مرحله نوجنین رشد کنند، پزشک آنها را در داخل رحم خواهد کاشت.

IVF به چند دارو نیاز دارد که عبارتند از:

• بازداری از تخمک گذاری: در صورتی که یک زن تخمک گذاری را خیلی زود انجام دهد، ممکن است که IVF در مورد وی کارایی نداشته باشد. اکثر پزشکان به منظور پیشگیری از تخمک گذاری زودرس، استفاده از هورمون های مخالف گونادوتروپین را توصیه می کنند.

• داروهای تخمک گذاری: در صورتی که تخمدان ها چند تخمک را انتشار دهند، احتمال موفقیت IVF همانند IUI بالا خواهد بود. یک پزشک برای ایجاد این شرایط، کلومیفن یا لتروزول را توصیه خواهد کرد.

• تزریق تحریک کننده تخمک گذاری: همچنین در صورتی که پزشک بتواند حرکت تخمک گذاری را با استفاده از تزریق تحریکی همراه با هورمون hCG کنترل کند، شانس موفقیت IVF افزایش خواهد یافت.

• پروژسترون: یک زنی که IVF دریافت می کند، به منظور حمایت از بارداری اولیه، پروژسترون مصرف خواهد کرد.

یک پزشک در حین درمان نابارداری می تواند مصرف هورمون کنترل تولد را به صورت موقتی تجویز کند تا به منظم کردن چرخه قاعدگی کمک کند. همچنین این مورد منجر به آمادگی بدن برای تلقیح مصنوعی می شود.

چه انتظاری باید داشت

پزشک قبل از توصیه داروهای باروری، باید با استفاده از خون فرد، آزمایش های تصویری از رحم و لوله های رحمی و همچنین آزمایش های تخمک گذاری، مشکل موجود را تشخیص دهد.

همچنین پزشک می تواند از زن بخواهد که سیکل های قاعدگی خودش را بیان کند و هر صبح دمای بدن وی را اندازه گیری کند.

در صورتی که تشخیص صورت گرفته عبارت از شرایط قابل درمان با استفاده از دارو نباشد، پزشک استفاده از IUI یا IVF را توصیه خواهد کرد.

یک زن قبل از شروع درمان نیاز دارد که چند ماه منتظر بماند، به دلیل اینکه مصرف داروهای بارداری در طول روز های خاصی از پریود اهمیت زیادی دارد.

در صورتی که روش درمان اول جواب ندهد، پزشک می تواند انجام آزمایشات بیشتر، استفاده از یک سیکل درمانی متفاوت یا روش درمانی دیگر را توصیه کند.

تاثیرات جانبی

اکثر زنان تاثیرات جانبی داروهای بارداری را تجربه می کنند، به خصوص داروهایی که شامل هورمون می باشند.

رایج ترین تاثیرات جانبی عبارتند از:

• تغییرات وضعیت روانی، شامل تغییر وضعیت روانی، اضطراب و افسردگی
• تاثیرات جانبی فیزیکی موقتی، شامل بی خوابی، استفراغ، سردرد ها، گرفتگی عضلانی و تنگی سینه
• سندرم تحریک بیش از حد تخمک گذاری
• چند زایی
• افزایش ریسک از دست دادن بارداری

برخی از تحقیقات صورت گرفته بیانگر این است که داروهای بارداری خاص می توانند ریسک تخمک گذاری و سرطان درون رحم را افزایش دهند.

ملاحظات

اکثر سیاست های بیمه سلامت موجود در ایالات متحده، هزینه های درمان نازایی را پوشش نمی دهند.

با این وجود در صورتیکه نازایی در نتیجه یک مشکل بالینی جدی، همانند عفونت یا PCOS ایجاد شود، ممکن است که بیمه ها، هزینه های مربوط به برخی از روش های درمانی را پوشش بدهند.

در رابطه با اکثر زنان، هزینه یک عامل بسیار مهمی می باشد. تصمیم گیری در رابطه با روش درمان مناسب بستگی به هزینه ها و فایده های بالقوه دارد.

یک سری از سوالاتی که باید از پزشکتان بپرسید، عبارتند از:

• نرخ موفقیت این روش درمان در بین افرادی که شرایط من را داشته اند، به چه میزانی می باشد؟

• طول پروسه درمان مربوط به قبل از دستیابی به یک بارداری موفق، چقدر می باشد؟

• هزینه این پروسه درمانی چقدر می باشد؟

• در صورتی که از داروهای بارداری استفاده نکنم، شانس من برای باردار شدن چقدر می باشد؟

• آیا یک مورد دیگری هم وجود دارد که شانس بارداری من را افزایش دهد؟

در صورتی که یک زن بخواهد که به وسیله یک همسر مذکر باردار شود، این مرد هم باید آزمایش بارداری را انجام دهد. در برخی از موارد، هر دو مرد و زن دارای مشکلات بارداری هستند و به همین دلیل درمان شدن فقط زن، ممکن است که کافی نباشد.

داروها نمی توانند تمامی علل نازایی را درمان کنند. برای مثال، لوله های رحم بلوک شده یک دلیل رایج برای نازایی می باشند و یک فرآیندی به نام هیستروسکوپی[۱۱] می تواند این مشکل را رفع کند.

چشم انداز

تلاش برای بارداری می تواند استرس زا باشد، به خصوص در صورتی که مشکلات بارداری یک عامل مهمی برای فرد باشد.

اکثر زنانی که برای درمان نازایی مراجعه می کنند، در نهایت باردار می شوند. داشتن یک تشخیص درست نقش مهمی را در انتخاب روش درمان مبتنی بر دارو دارد؛ بنابراین بهترین روش موجود عبارت از صحبت کردن با پزشک قبل از صورت دادن هر کاری می باشد.

نویسنده: تریبون آزاد

[۱] Metformin (Glucophage)

[۲] prolactin

[۳] Clomiphene (Clomid)

[۴] Letrozole (Femara)

[۵] Gonadotropins

[۶] Luteinizing hormone

[۷] Intrauterine insemination

[۸] human chorionic gonadotropin

[۹] Progesterone

[۱۰] In vitro fertilization

[۱۱] hysteroscopy