در انحراف جنسی بتواره (که به عنوان فیتیشیسم شناخته می شود) شامل تحریک جنسی به وسیله ی اشیاء یا قسمتی از بدن برای لذت جنسی می باشد. از میان اشیاء معمول برای بتوارگی می توان از لباس زیر زنانه، سوتین، جوراب شلواری، کفش یا هر چیزی ه زنان می پوشند نام برد. و برای قسمتی از بدن فرد دارای اختلال بتواره بر روی قسمت های غیرجنسی زن به عنوان نمونه پا و مو در طول رابطه ی جنسی تمرکز می کند. فردی که دچار اختلال فیتیشیسم می باشد ممکن است هم بر روی اشیاء و هم بر روی قسمتی از بدن تمرکز داشته باشد (به عنوان مثال بر روی جوراب کثیف و پا). اختلال فیتیشیسم می تواند دارای بعد چند حسی مانند نگه داشتن، مزه کردن، لمس کردن، قرار دادن، و یا بو کردن موضوعات فیتیش در حین رابطه ی جنسی باشد. در نمونه هایی که برای درمان آنها اقدام شده است، این اختلال مختص مردان می باشد؛ و در زنان این اختلال مشاهده نشده است، و نیاز به گزارش های بیشتری است که مشخص شود که آیا این اختلال در زنان نیز وجود دارد یا نه.

فردی که با اختلال فیتیشیسم درگیر است، غالبا با نگه داشتن، مالش، یا بو کردن موضوع فیتیشیسم اقدام به خود ارضایی کند و یا اینکه از شریک جنسی خود بخواهد که در حین رابطه ی جنسی اشیائی را بپوشید. برای کسانی که دچار این اختلال هستند حتما باید موضوع فیتیشیسم وجود داشته باشد و اگر ان موضوعات نباشد نعوظ در مرد رخ نمی دهد.

بسیاری از افرادی که دچار اختلال فیتیشیسم هستند لزومی نمی بینند که این رفتارهایشان را به صورت کلینیکی و به عنوان یک اختلال بالینی گزارش کنند. این گونه افراد ممکن است برخی از موضوعات فیتیشیم را دارا باشند ولی لزوما نمی تواند به عنوان اختلال فیتیشیسم شناخته شود. تشخیص اختلال فیشتیسم نیاز به پریشانی بالینی قابل توجه در فرد دارد و یا اینکه این موضوع عملکرد جنسی اش را تحت تاثیر قرار دهد.

علائم خاص فیتیشیسم

• طی مدت زمانی حداقل ۶ ماه داشتن علائم شدید، توهمات شدید جنسی، میل جنسی، یا رفتارهای مربوط به استفاده از اشیاء مانند لباس زیر زنانه
• توهمات، میل جنسی، و یا رفتارهای بالینی که بر روی محیط های مهم اجتماعی تاثیر و عملکرد شغلی فرد را تحت تاثیر می گذارد.
• موضوعات فیتیشیسم تنها محدود به چیزهایی که زنان می پوشند نمی شوند (مانند استفاده از ابزارهای زنانه) یا استفاده از ابزارهایی که برای تحریک اعضای تناسلی طراحی شده اند (به عنوان مثال، ویبراتور).

مواردی که می توان برای تشخیص اختلال فیتیشیسم برشمرد:

• قسمت هایی از بدن
• اشیاء بی جانن
• دیگر موارد

زمانی که تشخیص داده شد که فرد مبتلا به اختلال فیتیشیسم می باشد:

• تحت کنترل قرار گرفتن وی در یک محیط: در درجه ی اول فردی که دچار این اختلال است باید در مکانی باشد که فرصت ها و موقعیت های قابل اجرای فعالیت های فیتیشیسم وجود نداشته باشد.
• بهبودی کامل: زمانی که فرد در یک محیط کنترل شده قرار می گیرد هیچ ناراحتی و آسیب دیدگی اجتماعی، شغلی و دیگر موارد حداقل کمتر از ۵ سال برای فرد و اجتماع به وجود نمی آید.

منبع: تریبون آزاد

مترجم: نسرین بنی عباسی زاده